انداختن کیف و سلام کردن

اونروز که داشتم به خاطراتمون فکر میکردم یاد دوتا از خاطره هامون افتادم : 

 دانشگاه ما دوتا ساختمون داره ساختمون قدیم که شامل کلاسا و دفتر اساتید و برنامه ریزیه و ساختمون جدید که تو حیاط پشتیه و شامل دفتر رئیس و معاون و... است. فک کنم ترم 4 ، 5 بود . من و مت طبقه دوم ساختمون جدیده بودیم و ارکیده هم پایین منتظر ما . از پنجره به ارکید دست تکون دادیم وخاستیم که بریم پایین مت گفت : « پت بذار من آسان سفر کنم .»گفتم :« چه جوری ؟» گفت :« بذار کیف و چادرمو پرت کنم پایین بعد خودم راحت از پله ها برم پایین» گفنم :« بی خیال یکی می بینه آبرومون می ره زشته .» بالاخره راضی شدیم . به ارکید گفتیم :« تو بمون پایین که کسی نیاد و وسیله هارو بر نداره» منم قرار شد بالا بمونم و فیلم بگیرم . مت کیفشو انداخت پایین. روده بر شده بودیم و جالب اینکه ارکیده مات و مبهوت مونده بود.  

مت که رفته بود خونه دیده بود رژگونش که تازه هم گرفته بود خوردخورد شده . 

 مت یه آیه یا یه حدیث خونده بود در مورد سلام که هرجا رفتید سلام کنید .من و مت اون روز فیزیک داشتیم . میخاستیم که وارد کلاس شیم مت گفت :« کسی کلاس نیست بیا بلند سلام کنیم .» ماهم حین وارد شدن بلند گفتیم :«سلااااااااااااااام»(با عشوه بخونید) که یهو خشکمون زد یکی از پسرای مثبت کامپیوتر کنار دیوار ، جایی که از بیرون دید نداشت نشسته بود . یارو یه نگاهی کرد به اطراف و نمیدونم چرا این همه اعتماد به نفسش بالا بود که فک کرد ما با اونیم . آروم بلند شد و از کلاس زد بیرون . نمیدونستیم بخندیم یا از دست کارامون یه ذره خجالت بکشیم . که البته اصولا ما همیشه می خندیم.